Το κλινικά νεκρό είδος του εορταστικού show (που περιμένει απλά κάποιον να το βγάλει απ’ την πρίζα)

Γράφει ο Μαρίνος Νομικός

Θυμάστε τις εποχές όπου υπήρχαν actually εορταστικά show; Και δεν μιλάμε για απλά ένα σπέσιαλ επεισόδιο τρέχουσας εκπομπής ή σειράς που απλά ρίχνουν απλά ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και καναδυό τριτοκλασάτους τραγουδιστές, αλλά original, ειδικά φτιαγμένα για τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά show-υπερπαραγωγές με σενάριο, σκετς και αστέρια πρώτου μεγέθους στην παρουσίαση αλλά και ως καλεσμένοι. Θυμάμαι ότι μέχρι και τα Φώτα είχαν το show τους, λιγότερο εντυπωσιακό από τις άλλες γιορτές αλλά και πάλι, τα Φώτα ίσως η πιο lame-ass γιορτή απ’ όλες!

Φυσικά μιλάμε για την εποχή των παχιών αγελάδων τόσο στην ελληνική όσο και την κυπριακή τηλεόραση. Τότε που υπήρχαν τόσα πολλά λεφτά για κάψιμο -στην Ελλάδα τουλάχιστον- που τα εορταστικά specials ήταν περισσότερο θέμα γοήτρου, ένας pissing contest μεταξύ των καναλιών, ειδικότερα το δίπολο Mega - ΑΝΤ1, για να δείξουν ποιος την έχει μεγαλύτερη. Την γκλαμουριά. Ή την κυριαρχία.

Αν και ελάχιστα έμειναν στη μνήμη (το επικό “70 χρόνια Μεν αλλά Δεν” του 1994 μου έρχεται στο μυαλό) στο σύνολό τους ήταν εφήμερα, μιας χρήσης, αφόρητα cringe και σήμερα λειτουργούν περισσότερο στο YouTube ως χρονοκάψουλες για τα στυλιστικά και μουσικά γούστα κάθε εποχής (πως αλλιώς θα έβλεπες “φίρμες” όπως η Τερέζα ή ο Ανδρέας Μπονάτσος στην prime time;).

Με την κρίση των ‘10s το είδος ήταν από τα πρώτα που κόπηκαν τελείως, κανείς πλέον δεν είχε ούτε τη διάθεση αλλά ούτε και τα λεφτά για μαλ***ες που ούτως ή άλλως διαφημιστικά δεν απέδιδαν και πολλά. Και στην πραγματικότητα ουδέποτε επανήλθε κανονικά ή τουλάχιστον στη μορφή και το μέγεθος που είχαν κάποτε. Τα τελευταία χρόνια τα εορταστικά show μοιάζουν περισσότερο με αγγαρεία, κάτι να βγάλουμε την υποχρέωση λόγω των ημερών. Συνήθως είναι ένα επεισόδιο τρέχουσας μουσικής/ψυχαγωγικής εκπομπής (οι σειρές μυθοπλασίας έχουν καταργήσει εδώ και χρόνια τα σπέσιαλ εορταστικά επεισόδια - και καλύτερα αν με ρωτάτε) και μάλιστα της κανονικής ροής, ούτε καν έξτρα, που απλά η προβολή του μεταφέρεται παραμονή ή ανήμερα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Όπως για παράδειγμα τα φετινά Λούης Night Show στον Alpha, Casa de Mikel στον ANT1 και Playlist στο ΡΙΚ. To Mega Ελλάδος επιχειρεί ένα throwback στο είδος νεκρανανασταίνοντας το format του Σπίτι με το Mega, μαζί και τη Ρούλα Κορομηλά.

Και όλα εννοείται μέσα στη φτώχεια, τη μιζέρια και την υπέρμετρη προσπάθεια των συντελεστών να μας πείσουν ότι διασκεδάζουν (γυρίζονται βδομάδες πριν τις γιορτές και πρέπει όλοι να υποκρίνονται ότι είναι Χριστούγεννα). Είναι να τους αδικείς; Στην τελική ποιος τα βλέπει; Παίζουν απλά στο background καθώς ο κόσμος συναναστρέφεται με φίλους και συγγενείς στο ρεβεγιόν, βασικά δεν θα έπαιζαν καθόλου γιατί σίγουρα μια συλλογή από 80s και 90s βίντεο κλιπ στο YouTube είναι προτιμότερη, αν δεν υπήρχαν εκείνοι οι θείοι/θείες που θέλουν να ακούσουν την Ψιντρή βασιλιτζιά ή να μη χάσουν το ρολόι του ΡΙΚ μαζί και τη νέα χρονιά.

Όπως και να’ χει, χρόνια πολλά. Αν και δεν νομίζω για το συγκεκριμένο είδος...