Η άγνωστη ιστορία από τον πόλεμο του 1974
Στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη» και στη Δέσποινα Καμπούρη παραχώρησε συνέντευξη η Αλέξια, προχωρώντας σε αποκαλύψεις.
Η Κύπρια τραγουδίστρια μίλησε για τα πρώτα της βήματα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στον χώρο του τραγουδιού, ενώ αποκάλυψε άγνωστες ιστορίες από την περίοδο του πολέμου στην Κύπρο το 1974.
Αρχικά η ίδια ανέφερε: «Βλέποντας παραδείγματα σπουδαίων ταλέντων που πέτυχαν σε παγκόσμιο επίπεδο καταλαβαίνω πως δεν είναι όλα ρόδινα εκεί ψηλά. Προτιμώ να έχω μία καριέρα που να μπορώ να ελέγχω και να έχω ελευθέρια. Λαμβάνω μεγάλη αγάπη από την Ελλάδα, όπου ταξιδεύω στην γη. Το δώρο για μένα είναι η αγάπη που λαμβάνω από τον κόσμο. Σπούδασα τζαζ μουσική στη Βοστώνη και είχα σπουδαίους καθηγητές που υπήρξαν πυξίδα για έμενα. Οι πρώτοι τρεις δίσκοι μου επισκίασαν την εξελικτική πορεία μου. Υπάρχουν στίχοι στα τραγούδια μου που εγώ δεν συμφωνώ. Η μουσική που επιλέγω με βοήθα να μην έχω διλήμματα, άλλα να ζω με ποιότητα…
Δεν γύρισα την πλάτη μου στην Ελλάδα, άπλα γύρισα την προσοχή μου σε άλλη κατεύθυνση που με καλούσε. Όταν δημιουργώ κάτι, δεν σκέφτομαι να εντυπωσιάσω άλλα να εκφράσω. Ξέρω σπουδαίους μουσικούς και γυναίκες δημιουργούς στην Ελλάδα που θεωρώ ότι είναι μέρος της σύγχρονης μουσικής άλλα δεν έχουν την προβολή. Όλες τα έχουμε ζήσει όλα και δεν είμαστε κατά κανενός άντρα. Πρέπει να υπάρχει ισότητα, αξιοκρατία και σεβασμός. Η μουσική ποιότητος δημιουργεί τον σεβασμό. Από μικρή τραγουδούσα πάντα. Ειδικά στο αυτοκίνητο πριν τον πόλεμο. Πηγαίναμε εκδρομές και έκανα «δεύτερη φωνή» στο ραδιόφωνο».
Η Αλέξια, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην δύσκολη στιγμή του ξεριζωμού στην Αμμόχωστο και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Συγκεκριμένα ανέφερε: «Το τραγούδι μου «Raices Volantes» μιλάει για τον ξεριζωμό. Μετουσιώνω τον πόνο μου και τα τραύματα μου και τα κάνω μουσική. Ήταν έξι το πρωί στην Αμμόχωστο όταν μας ξύπνησαν οι σειρήνες και μας είπε η μητέρα μας ότι έχουμε πόλεμο. Νομίζαμε πως θα είχαμε ήδη πεθάνει. Τρέχαμε να σωθούμε ενώ μας βομβάρδισαν τα αεροπλάνα. Έκλαιγα ασταμάτητα όταν ξαναπήγα στην Αμμόχωστο. είναι άδικο όπως κάθε πράξη βίας. Αποκαλώ την ανθρωπότητα «απάνθρωπη ανθρωπότητα».
Για τις συνεργασίες της με τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη είπε πως, «μέσα από τη φιλία και τη συνεργασία μου με τον Μίκη Θεοδωράκη γνώρισα την ψυχή και το πνεύμα της αληθινής Ελλάδας. Κάθε φορά που ερχόμουν στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια επισκεπτόμουν τον Μίκη Θεοδωράκη στο σπίτι του στο Κουκάκι και κατέγραφα ό,τι έλεγε. Πήγα μία μέρα σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη και άκουγε το τραγούδι μας. Του ζήτησα να το τραβήξω βίντεο και έτσι έγινε το βίντεο κλιπ μετά από 10 χρόνια».
- Αλέξια
