Ο Χαράλαμπος Χατζηπροδρόμου σε μια αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο LifeNewsCy και στην Ελένη Γεωργίου, αποκάλυψε τον λόγο που ξεκίνησε τη μαγειρική.
Ο αγαπημένος Κύπριος μίλησε για την εμπειρία του να δουλεύει με τον πατέρα του, το είδωλό του, αλλά και το φαγητό που δοκίμασε και θα ήθελε πολύ να το φτιάξει.
Διαβάστε το δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στο LifeNewsCy.
Μπορείτε να διαβάστε το πρώτο μέρος της συνέντευξης εδώ.
Πώς ξεκίνησες τη μαγειρική; Τι ερεθίσματα είχες;
Μαγείρευα από πολύ μικρός, από τα δέκα μου χρόνια. Είχα ερεθισμούς από τον πατέρα μου που ήταν σεφ, και την αδερφή του, που για μένα είναι η καλύτερη μαγείρισσα. Τα φαγητά της είναι τα καλύτερα που δοκίμασα, ακόμα καλύτερα και από του πατέρα μου. Όταν ήμουν μαθητής ήθελα περισσότερο ν’ ασχοληθώ με τη γυμναστική, έδωσα προεισαγωγικές εξετάσεις για να μπω στη γυμναστική ακαδημία, δεν τα κατάφερα, πέρασα 2η επιλογή, Ηλεκτρολογία στη Θεσσαλονίκη, όπου και πήγα για να ξεκινήσω τις σπουδές μου. Όταν πήγα κατάλαβα πως δεν ήταν για μένα, έμεινα στη Θεσσαλονίκη 4μιση χρόνια και έκανα τον φοιτητή, πέρασα καλά και δούλευα εκεί. Έτσι μετά επέστρεψα Κύπρο και αρχικά δούλευα με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ο χειρότερος εργοδότης για μένα, ότι έκανα ήταν λάθος.
Επειδή ήταν ο πατέρας σου και ήθελε να γίνεις καλύτερος…
Ναι, αλλά ήταν σαδιστικό. Είναι μάγειρας, μέσα σε μια κουζίνα δεν έχει κάτι που μπορούμε να ομορφύνουμε, όμως, ακόμη κι έτσι με έκανε να καταλάβω πως αυτό μου αρέσει, είναι η αρρώστια μου, δεν με ενόχλησε ούτε η κούραση. Ήταν ο πιο αυστηρός μου κριτής ο πατέρας μου.
Οπότε πιο αυστηρός κριτής, ο πατέρας σου.
Παναγία μου! Ναι!
Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να δουλεύεις σε κουζίνες;
Είναι άγριοι οι ρυθμοί στις κουζίνες, γι’ αυτό γυναίκες που δουλεύουν στις κουζίνες έχουν περισσότερο σεβασμό από τους μάγειρες. Είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα να μπει σ’ έναν ανδροκρατούμενο επάγγελμα που μπορεί ν’ ακούσει οποιαδήποτε κουβέντα που μπορεί να μειώσει την υπόληψή της.
Ποιο είναι το είδωλό σου;
Το είδωλο μου είναι Μάρκο Πιερ Γουάιτ. Αυτός που είπε το «who is the god tell me how to cook». Δεν έχει κάποιον που μπορεί να πει τι είναι η μαγειρική και μέχρι που είναι τα όριά της. Έχει γούστα. Δεν υπάρχει μάγειρας στον κόσμο που μπορεί να ικανοποιήσει το 100% των πελατών του. Όπως και τον ίδιο όταν τον ρώτησαν πόση ώρα να ψήσεις το στέκι. Δες το και κάνε το όπως σου αρέσει, δεν έχει σωστό ψήσιμο. Εμένα μου αρέσει well done, κάμνεις μου το rare; και χρυσό να μου το κάνεις δεν θα το φάω. Πολλά πράγματα τα έκαναν πιο περίπλοκα οι μάγειρες. Έχει πράματα που είναι τέλεια όπως έγιναν, και δεν χρειάζονται πολλά πολλά για να μαγειρευτούν, η απλότητα είναι το καλύτερο. Η διαφορά των σεφ με μια μαγείρισσα στο σπίτι δεν είναι πολύ μεγάλη. Με την ευκολία που μπορεί να ταΐσει μια μαμά την οικογένεια της μπορεί ένας σεφ να ταΐσει 150-200 άτομα, εκεί είναι η διαφορά.
Πού δοκίμασες φαγητό το οποίο ζήλεψες;
Έχω φάει από μια γιαγιά στην Πάφο το πιο απλό φαγητό, κουπέπια. Δεν παίζονταν. Και δεν ξέρω πώς τα έκανε. Γελούσα από αμηχανία. Ξέρεις τι σημαίνει να γελάς από αμηχανία; Δεν παίζονταν.
Δεν την ρώτησες;
Γιατί εκείνη ξέρει; Μου είπε αλάτι, τομάτα, το τάδε, πόσο όμως από το καθένα; Πώς τα ανακάτεψε; Πώς το ένα, πώς το άλλο; Ήταν μόνο με το μάτι. Λέει μου έννα το δεις γιέ μου. Άτε δε το εσύ και φκάρτο. Η αδερφή του πατέρα μου που για εμένα είναι η καλύτερη, την έβλεπα και τη ζήλευα γιατί είναι πολύ καλή, κάνει γλυκίσματα με το μάτι. Η ζαχαροπλαστική θέλει ακρίβεια. Μπορώ εγώ, ή ο καλύτερος μάγειρας του κόσμου να τα βάλω με το χάρισμα; Πάντα θα έρχεται ένας από την εξωτερική ο οποίος έχει χάρισμα το οποίο αν το δουλέψει μπορεί να καταφέρει πολλά.
Σε πόσο βαθμό θεωρείς πως βελτιώθηκες ως μάγειρας μέσα από το παιχνίδι;
Καταρχάς εμπειρίες και γνώσεις παίρνεις από τα πάντα στη μαγειρική. Στο Μάστερσφεφ δεν είδα κάτι που δεν έχω ξαναδεί, αλλά είδα πράγμα που δεν σκέφτηκα ποτέ πως μπορεί να γίνει. Είδα ριζότο με βρώμη, κάτι που δεν σκέφτηκα ποτέ να διαχειριστώ με αυτόν τον τρόπο. Εκεί είναι οι εμπειρίες. Τα πιάτα που σου φέρνουν να εκτελέσεις, τις πλείστες φορές είναι πιάτα βραβευμένα, που έχουν πολλή δουλειά. Δηλαδή το πιάτο αποχώρησής μου εκτός του ότι είχε πολλές παρασκευές, ήταν πιάτο πολύ ψηλού επιπέδου. Όχι επειδή το έκανα εγώ και ο Χρήστος, αλλά είναι πιάτο ψηλού επιπέδου. Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ “γιατί δεν το σκέφτηκα;” Είδα πολλές ιδέες. Θεωρώ πως όσο πιο πολλές φορές είσαι υποψήφιος, τόσο καλύτερος γίνεσαι. Γιατί τα συγκεκριμένα πιάτα είναι πολύ ψηλού επιπέδου.
Μιας και αναφέρθηκες στη διαδικασία αποχώρησης, πώς ένοιωθες όταν έχεις συγκεκριμένο χρόνο για να εκτελέσεις ένα πολύπλοκο πιάτο;
Το άγχος για εμένα ξεκίνησε όταν κατάλαβα στα 20 λεπτά ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω και τις δυο εστίες. Έχασα πολύτιμα 20 λεπτά. Θα τέλειωνα το πιάτο και δεν ξέρεις ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Βαθμολογούσαν δυο πιάτα όπου το ένα ήταν ατέλειωτο και το άλλο τελειωμένο.
Μέχρι στιγμής βλέπεις να σε έχει βοηθήσει επαγγελματικά η παρουσία σου στο παιχνίδι ή ακόμη δεν είδες κάποια διαφορά, όσον αφορά π.χ. τη φήμη του μαγαζιού σου και την πελατεία;
Εννοείται ναι. Και η προβολή από τα social media με βοήθησε πάρα πολύ στη δουλειά μου και σε θέμα αναγνωρισημότητας.
