Τα παιδικά σας χρόνια πώς ήταν;
«Και όμορφα και άσχημα. Νομίζω ότι μεγάλωσα σε καλές συνθήκες. Από την άλλη, υπήρχαν οι γονείς μου με τους τσακωμούς και τους προβληματισμούς τους, μια κατάσταση που δημιουργεί ανασφάλεια στα παιδιά. Αλλά είχαμε και τα θετικά. Είχα δύο γονείς κι αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Και ό,τι και αν τους καταλογίσω, γιατί πλέον είμαι 54 ετών και μπορώ να το κάνω, άνθρωποι ήταν και αυτοί και είχαν τα δικά τους».
Το παρελθόν έχει υπάρξει διδακτικό για το σήμερα;
«Πάρα πολύ. Και ευτυχώς δεν έκανα παιδιά, γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα επαναλάμβανα τα λάθη μου».
Ήταν ένας λόγος έστω και υποσυνείδητος στο να μην κάνετε παιδιά;
«Η δουλειά μου και μόνο και οι πολλές ώρες που ασχολούμαι ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας. Όταν εγώ δουλεύω από τις 8 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ είναι άδικο για ένα παιδί».
Γενναίο αυτό που λέτε.
«Ναι αλλά και δίκαιο από την άλλη. Δεν κάνεις ένα παιδί για να σε γηροκομήσει. Το κάνεις γιατί έχεις ανάγκη. Αν δεν μου γεννιέται αυτή η ανάγκη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να περπατήσω με τα κοινωνικά πρέπει».
