Απογοητευμένος και έξαλλος, ο Τάσος Θεοδωρόπουλος γνωστοποίησε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού πως όταν αποκάλυψε ότι είναι φορέας όλοι ήθελαν να του πάρουν συνέντευξη, αλλά τώρα που «έσκασε» υγειονομική βόμβα, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Σε μια ανάρτησή του ανέφερε, «Αυτή τη στιγμή εκεί έξω κάποιοι πεθαίνουν. Καμία κορδελίτσα συμπαράστασης; Καμία μελό εξομολόγησης; Κάποιος ρεπόρτερ να ασχοληθεί με αυτό στα πρωινάδικα;
Έχω ξενυχτήσει γράφοντας 14 συνεχόμενες ώρες για σινεμά, για πολιτική, για όλες τις υποχρεώσεις μου απέναντι στις δουλειές μου και περιμένω ταυτόχρονα απάντηση από το νοσοκομείο, αν σήμερα θα γίνει παραλαβή των αντιρετροίκών φαρμάκων μου των οποίων η λήψη έχει διακοπεί εδώ και τρεις εβδομάδες ακυρώνοντας ουσιαστικά τη θεραπεία μου και θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία μου αλλά και πολλών άλλων. Κάποιος, θα φωνάξει επιτέλους;
Και εντάξει, εγώ να πεθάνω που ακόμα αντέχω, κάποιο παιδί που σήμερα του γίνεται θετική διάγνωση και πρέπει να πάρει τα φάρμακα του τι θα κάνει; Μια έγκυος οροθετική γυναίκα; Σε λίγη ώρα ξεκινάνε τα ψυχαγωγικά πρωινάδικα αλλά το θέμα δεν πουλάει χωρίς μελό. Στο θάνατό μου όμως σίγουρα θα μου κάνουν αφιέρωμα». Στη συνέχεια έγραψε, «Ξανά και ξανά. Φίλοι μου μπορεί να πεθάνουν από επιπλοκές του ΗΙV επειδή εδώ και ένα μηνά τα μισά νοσοκομεία δεν διαθέτουν τα απαραίτητα φάρμακα.
Εγώ προς το παρόν τη βγάζω καθαρή. Εσείς που ξεκινάτε τώρα τις πρωινές σας εκπομπές πόσο καθαρή έχετε τη δημοσιογραφική σας συνείδηση απέναντι σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη χώρα; Προσπαθώ εδώ και ώρες να περάσω το μήνυμα της θανάσιμα σοβαρής έλλειψης φαρμάκων HIV στα νοσοκομεία της χώρας, αλλά ακόμα αναλύουν το γιατί ο Μάρκος δεν χαιρέτισε τον Ουγγαρέζο». Στο τέλος κατάληξε, «Είμαι ομοφυλόφιλος φορολογούμενος ασφαλισμένος Έλληνας πολίτης. Το σύνταγμα μου εξασφαλίζει (λέμε τώρα), αξιοπρέπεια, ελευθερία και ίσα δικαιώματα. Ίσα δικαιώματα δεν έχω γιατί δεν μπορώ να νομιμοποιήσω τη σχέση μου με τον αγαπημένο μου. Την αξιοπρέπειά μου την άφησα προ πολλού όταν νοσοκόμες μου έφερναν φαί φορώντας μάσκες στο στόμα.
Την ίση μεταχείριση την άφησα όταν χειρούργοι μου ζητούσαν σε φακελάκι τριπλάσια αμοιβή να με εγχειρίσουν λόγω του HIV. Την ελευθερία νόμιζα πως την είχα μέχρις ότου κατάλαβα ότι εδώ και δέκα ώρες που ενημερώνω δημοσιογράφους για το απαράδεκτο φαινόμενο έλλειψης φαρμάκων, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Αποδεχόμενος λοιπόν αυτή την έλλειψη της ελευθερίας μου στο κλουβάκι που μου χτίσατε, οφείλω ευγενώς να σας ειδοποιήσω ότι υπολογίσατε κάτι λάθος.
Ο εγκλωβισμένος, ο φιμωμένος, αυτός που σας βολεύει να παρουσιάζεται σαν γραφικό, ουρλιάζει με τέτοιο εκκωφαντικό τρόπο που δεν έχετε τολμήσει να φανταστείτε. Όταν κάποιος έχει χάσει τα πάντα, ή δεν τον νοιάζει να κερδίσει ένα υλικό, τότε ακριβώς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα».
