«Με οδήγησε στην κατάθλιψη, ναι. Είχα κλειστεί στον Ωρωπό, στον επίγειο παράδεισο των 8,5 στρεμμάτων που δημιουργήσαμε και ζούσαμε με τον Σπύρο. Ήμουν συνέχεια στο δωμάτιό μου, δεν άφηνα ούτε την κοπέλα που με φρόντιζε να μπει και της έλεγα να κλείσει το φως. Δεν ήθελα να βλέπω ούτε τον γιο μου ούτε και την εγγονή μου. Πολλές φορές σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Με σταμάτησε, όμως, καταρχήν το παιδί και η εγγονή μου κι αν θες η αμαρτία αυτής της πράξης. Έλεγα ότι αυτό είναι για τους δειλούς και όχι για τους γενναίους σαν κι εμένα. Οι γενναίοι σηκώνονται στα πόδια τους και προχωρούν. Την αυτοκτονία την θεωρώ υποχώρηση».
