Η Τάμτα μαζί με την κορυφαία μέτζο σοπράνο Ανίτα Ρατσβελισβίλι, μια από τις διασημότερες λυρικές τραγουδίστριες παγκοσμίως, παραχώρησαν συνέντευξη στον M.Hulot και την Lifo.
Οι δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές καλλιτέχνιδες μίλησαν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
«Ήμουν ένα τέτοιο παιδί, έμεινα πίσω και η μαμά μου ήρθε στην Ελλάδα. Ήμουν 15 χρονών, είχα ήδη γεννήσει το παιδί μου και την είχαμε στα αλήθεια πολύ μεγάλη ανάγκη, κι εγώ και ο αδελφός μου. Έπρεπε όμως να φύγει γιατί δεν είχαμε φαγητό, δεν είχαμε ηλεκτρικό, είχαμε τεράστιες δυσκολίες και δεν υπήρχε άλλος τρόπος – η οικογένειά μου υπέφερε. Ως παιδί και ως πολύ νεαρή μαμά με τραυμάτισε το γεγονός ότι έφυγε, αλλά καταλάβαινα ότι δεν γινόταν αλλιώς.
Ήταν δύσκολο και για τις γυναίκες τις ίδιες, ήταν δύσκολο και για τις οικογένειές τους που τις άφηναν πίσω. Μάλιστα, ο κόσμος δεν ήξερε ότι πολλές από αυτές τις γυναίκες ήταν εξαιρετικά μορφωμένες, καθηγήτριες, με ντοκτορά· η μαμά μου, π.χ., έχει δύο πτυχία. Μερικές φορές πονάει πολύ όταν ακούς τι σκέφτονταν γι’ αυτές τις γυναίκες ή ακόμα και για τη χώρα. Πιστεύω ότι συνεχίζει το στίγμα, αλλά ελπίζω ότι έχουμε μπει στη διαδικασία αλλαγής της νοοτροπίας» εξομολογείται η Τάμτα για τον ερχομό της στην Ελλάδα.
«Η ιστορία μου είναι αρκετά διαφορετική από της Ανίτας, γιατί εγώ δεν είχα σκοπό να γίνω τραγουδίστρια ή καλλιτέχνιδα, έπρεπε απλώς να φύγω λόγω κάποιων προσωπικών καταστάσεων. Η μαμά μου ήταν εδώ, έτσι δεν ήταν τόσο δύσκολο να πάρω την απόφαση. Ήμουν τυχερή· κατάφερα να πάρουμε βίζα και εγώ και η κόρη μου για να ταξιδέψουμε οπουδήποτε στο εξωτερικό και απλώς πέταξα για Αθήνα. Πολλές γυναίκες που προσπαθούσαν να έρθουν εδώ έπρεπε να κρυφτούν στις αποσκευές ή να διασχίσουν τα δάση περπατώντας. Σκεφτόμουν να μείνω εδώ για έναν χρόνο και να επιστρέψω, αλλά δεν επέστρεψα. Όλοι κάπως ξέρουν την ιστορία μου» τονίζει η δημοφιλής τραγουδίστρια.
«Το ταξίδι μου, λοιπόν, ήταν αρκετά εύκολο, το να έρθω στην Ελλάδα. Σίγουρα είχα όνειρα να αρχίσω κάπως τη νέα μου ζωή, αλλά αυτό συνέβη δύο χρόνια αφότου ήρθα εδώ. Δεν επέστρεψα ποτέ στη Γεωργία, αλλά την έχω πάντα στην καρδιά μου και μπορώ να δω τώρα τις διαφορές, γιατί είμαι 45 χρονών, που σημαίνει ότι έχω ζήσει τη μισή μου ζωή εκεί και τη μισή εδώ. Έτσι αισθάνομαι, ότι είμαι μισή και μισή, κι αυτό είναι όμορφο. Κάποιες φορές, όταν πετάω για τη Γεωργία, είμαι ενθουσιασμένη, χαρούμενη –δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να μείνω εκεί για πολύ καιρό–, αλλά είμαι χαρούμενη και όταν επιστρέφω στην Ελλάδα. Αναμφίβολα έχω δύο πατρίδες.
Οι δυσκολίες που έχουμε περάσει μάς έχουν βοηθήσει να γίνουμε πιο δυνατές. Σίγουρα, είμαστε πολύ πειθαρχημένες, πιο πειθαρχημένες από τους ανθρώπους του Νότου, και η δημιουργικότητα προέρχεται από την κατάσταση που βιώσαμε. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν έχω θέμα επιβίωσης αυτήν τη στιγμή, αλλά ξέρω ότι εάν έρθει, γιατί ο κόσμος αλλάζει συνεχώς και ποτέ δεν ξέρεις, θα είμαι πάντα έτοιμη να πολεμήσω και να επιβιώσω. Μερικές φορές παλεύω με τον εαυτό μου ακόμα και αν δεν χρειάζεται, επειδή είμαι πάντα σε κατάσταση επιβίωσης, και σκέφτομαι “κόφ’ το, δεν χρειάζεται, είσαι ok”. Παλεύω ακόμα με κάποια πράγματα που με τραυμάτισαν, αλλά θέλω να τα βλέπω όλα πια με θετικό τρόπο» περιγράφει η Τάμτα.
Πηγή: tlife.gr
- Τάμτα
- τραγουδίστρια
