Μαρία Κορινθίου: «Μια γυναίκα μπορεί να είναι η αρχόντισσα του εαυτού της. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται και ένας βασιλιάς πλάι της;»

Η ηθοποιός μιλάει χωρίς φίλτρα για την προσωπική και επαγγελματική της διαδρομή

H Μαρία Κορινθίου ένα χρόνο μετά το διαζύγιό της από τον Γιάννη Αϊβάζη και λίγους μήνες αφότου ερωτεύτηκε τον Γιώργο Καραθανάση, μιλάει χωρίς φίλτρα για την προσωπική και επαγγελματική της διαδρομή, αποκαλύπτοντας πώς η εμπειρία και η ωριμότητα τη βοηθούν να διαχειρίζεται τη ζωή της και την έκθεσή της στα φώτα της δημοσιότητας.

Μαρία, έχεις εισπράξει αμφισβήτηση ως ηθοποιός. Πώς το έχεις αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια;

Η μεγάλη ανασφάλεια φέρνει ζήλια. Αυτό το παρατηρείς στο πώς εκφράζεται ο άλλος, όταν προσπαθεί να επιτεθεί σε ανθρώπους που παλεύουν, που προσπαθούν και μπορεί να έχουν ένα εκτόπισμα. Ερχόμενη από την Αμερική, σπουδαγμένη ηθοποιός, προσπάθησαν να με υποβιβάσουν. Έμεναν στην εξωτερική εμφάνιση, στη μεσογειακή εικόνα μου, στο εξωστρεφές ταμπεραμέντο μου και στο εκτόπισμα, στη φωτιά που έχω, το οποίο ενοχλεί. Επιδίωκαν να με ρίξουν με κάθε τρόπο. Και πώς θα το πετύχεις αυτό για ένα κορίτσι που μπορεί να έχει μια εξωτερική εμφάνιση και παρ’ όλες τις σπουδές της; Διαρρέοντας ό,τι μπορείς να φανταστείς. Κι αυτό συμβαίνει μέχρι και τώρα. Αλλά δεν με αγγίζουν πια όλα αυτά. Ξέρουν αν έχω ταλέντο, αν έχω σπουδάσει. Γνωρίζουν το παρελθόν μου. Και πού έχουν να με χτυπήσουν; Αν κάνω διαφημιστικές καμπάνιες; Δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα. Εκεί που πρέπει να μιλήσουν, σιωπούν. Όπως όταν έπαιξα στη θεατρική μεταφορά του κινηματογραφικού μιούζικαλ Γοργόνες και μάγκες και έγινε χαμός με την ερμη νεία μου και τη δυναμική που είχα πάνω στη σκηνή. Αλλά καταπιάνονταν με το αν το κοστούμι μου ήταν ίδιο με της Μάρθας Καραγιάννη. Σιωπούν και για τις ερμηνείες μου στο θεατρικό ανέβασμα του Τζόρνταν. Ήρθαν άνθρωποι της Επι δαύρου και μου είπαν: «Είσαι τραγωδός». Σιωπούν για όλα αυτά.

Πάντα ήσουν θωρακισμένη απέναντι στην αρνητική κριτική;

Ένα από τα αποφθέγματα που ακολουθώ στη ζωή μου είναι ότι όταν πετάς πέτρες στη βασίλισσα, τις πιάνει και χτίζει το κάστρο της. Δεν αφήνει ούτε να τη χτυπήσουν ούτε να πέσουν κάτω. Και τι εννοώ; Μια γυναίκα μπορεί να είναι η αρχόντισσα του εαυτού της. Να στηρίζεται στα πόδια της. Να είναι δυναμική. Όταν μια γυναίκα ορίζει έτσι τη ζωή της και ταυτόχρονα της επιτίθενται με οποιονδήποτε τρόπο, πρέπει να κάθεται στη θέση της με αξιοπρέπεια και το κεφάλι της ψηλά. Ποια είναι η πιο έξυπνη κίνηση που πρέπει να κάνει για να μην πέσει; Να μετατρέψει την επίθεση προς όφελός της. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται κι ένας βασιλιάς πλάι της; Εδώ σε θέλω… Και θα το κλείσω εδώ.

Κάνοντας έναν απολογισμό σήμερα, στα 45 σου, θα ήθελες να μπορούσες να διορθώσεις κάποια λάθη σου;

Δεν διορθώνω απολύτως τίποτα. Κοιτάω πίσω και λέω ξεκάθαρα και με μεγάλη περηφάνια: «Μπράβο, Μαράκι, για ό,τι κατάφερες. Για ό,τι σου έφερε η ζωή και αντεπεξήλθες. Για τις αποφάσεις σου». Τα έκανα όλα μόνη μου. Δεν με βοήθησε απολύτως κανένας. Το μικρό Μαράκι το κρατάω ακόμα σαν φυλαχτό. Το αγαπάω, το αγκαλιάζω κάθε βράδυ και λέω: «Να μην επιτρέπεις σε κανέναν να σου παίρνει το χαμόγελό σου».