Καλλιρρόη Μυριαγκού: «Δεν έχω κάνει πολλή τηλεόραση, κάπως τη φοβόμουν»

«Στο θέατρο δεν έχω παίξει πολλή κωμωδία, τη λατρεύω όμως».

Από τον ρόλο της Ματίνας Μανταρινάκη στο «Κωνσταντίνου και Ελένης» έως την αυστηρή γυμνασιάρχη του «Άγιου Έρωτα» και τη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης η Καλλιρρόη Μυριαγκού αφηγείται την πορεία της στον χώρο της υποκριτικής αλλά και τους εξαντλητικούς ρυθμούς που βιώνουν οι άνθρωποι της Τέχνης σήμερα.

Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, πώς αποφασίσατε να σπουδάσετε υποκριτική;

Είχα μια έντονη, περιπετειώδη παιδική ηλικία. Λόγω οικογενειακών συνθηκών, άλλαζα πολλούς τόπους. Είχα πολλές εικόνες, έζησα την παιδική ηλικία στο Μόντρεαλ του Καναδά. Εκεί υπήρχε η έννοια του θεατρικού παιχνιδιού. Γνώρισα το θέατρο και τα κείμενα πολύ μικρή. Θυμάμαι ότι σε ηλικία έξι χρονών είχα στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι του Εντγκαρ Αλαν Πόε από το σχολείο. Μέσα από τα κείμενα, καταλάβαινα ότι μου αρέσει να φτιάχνω και να λέω ιστορίες. Κάπως έπρεπε να αρχίσω να αναπαριστώ τη ζωή αυτή στο μυαλό μου, γιατί δεν ήξερα.

Στην τηλεόραση έχετε πρωταγωνιστήσει σε τρεις σειρές, ενώ έχετε συμμετάσχει και σε άλλες. Φέτος, επιστρέψατε με ρόλο στον «Αγιο Ερωτα».

Δεν έχω κάνει πολλή τηλεόραση, κάπως τη φοβόμουν. Είχα προτάσεις αλλά όχι τρομερές. Συνήθως ήταν πάντα κάτι κωμικό. Στο θέατρο δεν έχω παίξει πολλή κωμωδία, τη λατρεύω όμως.

Στον «Αγιο Ερωτα» υποδύεστε τη γυμνασιάρχη του σχολείου θηλέων, Ολυμπία Καραντωνάκη. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Είμαστε πολύ ωραία ομάδα με ηθοποιούς του θεάτρου. Είναι όλοι ένας κι ένας. Γι’ αυτό είπα και το «ναι». Καταρχάς ήταν μια δραματική σειρά, ένας δραματικός ρόλος. Περίμενα μια τέτοια πρόταση. Η Ολυμπία αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο: όλες αυτές τις γυναίκες, τη συντήρηση, τα στερεότυπα της μετεμφυλιακής Ελλάδας, τις γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και γίνονταν υπέρμαχες της πατριαρχικής κοινωνίας. Γίνονταν οι ίδιες εκφραστές της πατριαρχικής εξουσίας. Αυτό κάνει η Ολυμπία, γίνεται φερέφωνο του άρχοντα της πόλης.
Η ίδια, βέβαια, μέσα της είναι γυναίκα με πάθη και νομίζω ότι η ψυχούλα της θα ήθελε να ανασάνει, να ζήσει. Επειδή δεν μπορεί να ζήσει ελεύθερη μέσα σε όλη αυτή τη μοναξιά που έχει και τη σκληρή ζωή που κάνει, ζει στον αυστηρό ηθικό κώδικα που έχει φτιάξει ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά που θα ήθελε να βιώσει.

Πώς βλέπετε τον χώρο της τέχνης σήμερα και τους νέους ηθοποιούς;

Πιστεύω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί νέοι ηθοποιοί, ότι τα νέα παιδιά είναι πολυεργαλεία. Τα κάνουν όλα, είναι απίστευτα. Αυτό με το οποίο δεν μπορώ να συντονιστώ είναι το πόσο γρήγορα γίνονται όλα. Οτι, λόγω των οικονομικών δυσκολιών και το πώς έχει οδηγηθεί η ζωή μας, η ίδια η τέχνη έχει γίνει τόσο εμπορεύσιμη. Δηλαδή είναι ένα προϊόν, πρέπει να κοπιάσεις αρκετά για να τη διαφημίσεις, δεν υπάρχει χώρος για έρευνα ούτε ο αργός χρόνος στην πρόβα. Αυτό μου δημιουργεί πολλές φορές και οργή.

Ειδικά τα πρώτα μου χρόνια στο θέατρο, έπαιζα ένα έργο έναν χρόνο ολόκληρο, και έξι φορές την εβδομάδα και μάλιστα διπλές παραστάσεις. Πήγαινες πολύ βαθιά με αυτό, τώρα μπαινοβγαίνουμε από τον έναν ρόλο στον άλλον. Ολοι κάνουμε πολλά πράγματα για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στη ζωή μας σήμερα. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να πάμε πιο αργά. Να δίνονται περισσότερα χρήματα στους νέους καλλιτέχνες, κάποια κονδύλια, μια στήριξη από την Πολιτεία ώστε να γίνεται μια παύση.

ΠΗΓΗ: Gossip-tv.gr