Συγκινεί ο Δημήτρης Ουγγαρέζος για τη μητέρα του που έχει φύγει από τη ζωή: «Πηγαίνω στη θυρίδα που έχω τα πράγματά της και τη μυρίζω»

Βρήκε τη δύναμη μέσω της αποδοχής

Μία από τις δυσκολότερες στιγμές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Δημήτρης Ουγγαρέζος ήταν ο θάνατος των γονιών του. Ο παρουσιαστής έχει μιλήσει πολλές φορές δημόσια για την απώλειά τους και έχει τονίσει πως δυσκολεύτηκε πολύ να σταθεί ξανά στα πόδια του, όταν τους έχασε.

Καλεσμένος στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας», ο Δημήτρης Ουγγαρέζος αποκάλυψε πως κρατά καλά φυλαγμένο ένα ιδιαίτερο αντικείμενο της μητέρας του, που συνδέεται με τις αναμνήσεις που έχει από εκείνη και την παρουσία της.

«Μια μπιζουτιέρα που είχε η μητέρα μου την έχω βάλει σε θυρίδα και τα πράγματα έχουν τη μυρωδιά της. Πηγαίνω και κάποιος θα νομίζει ότι έχω κάτι πολύτιμο και πηγαίνω, το βλέπω και το μετράω, αλλά στην πραγματικότητα απλά μυρίζω τη μαμά μου», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια, δεν δίστασε να εξηγήσει πώς διαχειρίστηκε τον θάνατο των πολυαγαπημένων του ανθρώπων, δηλώνοντας ότι βρήκε τη δύναμη μέσα του όχι μέσα από αντίσταση, αλλά μέσω της αποδοχής. «Είναι μέρος της ζωής μου το πένθος. Όταν έρχεται αυτή η στιγμή, βρίσκεις μια δύναμη μέσα σου. Όταν λοιπόν συνέβη, αυτό που έκανα ήταν να μην το παλεύω. Δεν έκλαψα, αλλά δεν είπα "γιατί δεν κλαις;". Είπα πως ό,τι συμβαίνει, θα το δέχομαι και θα το αγκαλιάζω. Κι έτσι, μέρα με τη μέρα, χωρίς να παλεύω με τον εαυτό μου, κατάφερα να δω τους γονείς μου μέσα μου και να καταλάβω ότι πλέον είμαι εγώ», δήλωσε.

Με έντονη συγκίνηση αναφέρθηκε στην ενοχή που κουβαλά επειδή οι γονείς του δεν πρόλαβαν να τον δουν να δημιουργεί τη δική του οικογένεια. «Είχα πάντα την ενοχή ότι δεν με είδαν να κάνω οικογένεια, ενώ το ήθελαν και μου το έλεγαν. Ήταν ενοχές, σκέψεις, πολλές νύχτες αϋπνίας. Η δουλειά ήταν ένα κέλυφος που με προστάτεψε», εξήγησε.

Τέλος, ο Δημήτρης Ουγγαρέζος υπογράμμισε πως το πένθος δεν φεύγει ποτέ, αλλά ο καθένας καλείται να επιλέξει πώς θα το κουβαλήσει. «Το πένθος το φέρεις, απλά επιλέγεις αν θα είναι δύναμη ή η αδυναμία σου. Είπα ότι τώρα είσαι μόνος σου και πρέπει να σταθείς στα πόδια σου. Μου λείπει το να πηγαίνω στο πατρικό μου και να κάθομαι μαζί τους. Είναι αυτή η αίσθηση της "φωλιάς"», είπε κλείνοντας.