Λίνα Νικολακοπούλου: Η ηλικία, η σπουδαία καριέρα και ο Σταμάτης Κραουνάκης

Η Λίνα Νικολακοπούλου σπάνια μιλάει για τον εαυτό της, όταν όμως το κάνει, είναι άκρως αποκαλυπτική και μιλάει από καρδιάς για όλα όσα πιστεύει.

Η Λίνα Νικολακοπούλου γεννήθηκε στα Μέθανα στις 30 Ιουνίου το 1957 και σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογραφίας στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, αλλά και κλασικής κιθάρας στο Εθνικό και Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.

Το όνομα της είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνώρισε το 1976, όταν ήταν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

"Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία...", αποκάλυψε η ίδια σε παλαιότερη συνέντευξη και ο Κραουνάκης τη χαρακτήρισε "γεννημένη ποιήτρια".

Μαζί του, τη γνωρίσαμε το 1981 με το τραγoύδι "Να σoυ λερώvω τo φιλί" που ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, από το οποίο και πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος δίσκος, "Σκoυριασμέvα χείλια". Το 1982, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου παρουσίασαν τηv πρώτη oλoκληρωμέvη τους δoυλειά.

Η αγαπημένη δημιουργός σε παλαιότερη συνέντευξη είχε μιλήσει για την επιτυχία που γνώρισε σε σχετικά νεαρή ηλικία: «Η επιτυχία στη ζωή μου ήρθε νωρίς, στα 24-25 χρόνια μου. Την επιτυχία δεν την κυνήγησα. Η πρόθεσή μου ήταν πιο εσωτερική, να δώσω όλο μου το είναι για να γράψω κάτι. Βέβαια και πάλι, δεν είναι αυτονόητο ότι θα κάνεις επιτυχία αν δώσεις τα πάντα σε αυτό που κάνεις. Για παράδειγμα, το “Μαμά γερνάω” -για μένα ένα εμβληματικό μου κομμάτι- δεν έγινε επιτυχία, δεν το αγόρασε πολύς κόσμος. Για μένα ήταν μεγάλη επιτυχία».

Με το θέατρο ασχολήθηκε σαν συγγραφέας κειμένων επιθεώρησης σε συνεργασία με τον Σταμάτη Φασουλή και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου.

Μιλώντας για τον εαυτό της είχε τονίσει σε παλαιότερη συνέντευξή της: «Ανέκαθεν καλλιτέχνης. Ονειροπολούσα πολύ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από τα πολύ μικρά μου χρόνια, μαγευόμουν όχι μόνο από τις τέχνες, τους χορούς, τα τραγούδια, τις μουσικές, το θέατρο, τον κινηματογράφο, αλλά και από το φως, τους ήχους, τις μυρωδιές, τη φύση. Όλο αυτό πύκνωσε στην εφηβεία μου, όταν άρχισα να γράφω, όταν άρχισα να τολμώ να σκέφτομαι τον εαυτό μου σε κάτι καλλιτεχνικό. Οι γονείς μου δεν ήταν καλλιτέχνες. Αλλά είχαν την ευαισθησία να μας γράψουν με την αδερφή μου στο ωδείο. Αυτό τους το χρωστώ».

ΠΗΓΗ: Gossip-tv.gr