Συγκλονίζει ο αδερφός του Ανδρέα Γεωργίου, Ραφαέλλος: «Γεννήθηκα φορέας του ιού HIV, «τελειωμένη υπόθεση» με θεωρούσαν οι γιατροί»

Μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια

Ο Ραφαέλλος Γεωργίου, o αδελφός του Ανδρέα Γεωργίου και διευθυντής φωτογραφίας της σειράς Famagusta μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σαν παιδί το οποίο γεννήθηκε φορέας του ιού HIV.

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια, τότε που μεγάλωνες μαζί με την οικογένειά σου, στην Αγία Νάπα και στο Παραλίμνι;

Ήταν δύσκολα. Για ψυχολογικούς λόγους, για λόγους απόρριψης, για πολλά.

Απόρριψης, γιατί;

«Λόγω της ασθένειάς μου, ως φορέας του ιού HIV που ήμουν, από τον οποίο, τελικά, πέθανε η μητέρα μου και, αρκετά χρόνια μετά, και ο πατέρας μου. Ο κόσμος φοβόταν. Μιλάμε για μία άλλη εποχή βέβαια, για ελλιπή -ή και λανθασμένη- ενημέρωση για τον ιό, για φήμες που δυσκόλευαν τη ζωή των ασθενών – δεν αδικώ κανένα. Όμως, εγώ ήμουν ένα παιδί! Που γεννήθηκα με αυτό. Και ένιωθα ότι ο κόσμος δεν με ήθελε. Κάποιοι φοβόντουσαν ακόμη και να με πλησιάσουν. Αλλά βρήκα τη δύναμη και προχώρησα. Και είμαι εδώ.» είπε χαρακτηριστικά στο περιοδικό Down Town Κύπρου και τον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου.

Από παιδί σου χορηγούνταν φάρμακα;

Ναι. Και αυτός ήταν πάντα ο μεγάλος «τσακωμός» με την γιαγιά μου, η οποία με μεγάλωνε. Γιατί ήταν δυνατά φάρμακα και είχαν απαίσια γεύση. Όμως, η γιαγιά μου ήταν πάντα εκεί: Να με πιέζει, μαζί με το φαγητό μου, να παίρνω και τα φάρμακά μου, με το ρολόι στο χέρι, για να μην χαθεί ούτε ένα λεπτό από την ώρα που θα έπρεπε να πάρω τα φάρμακά μου. Αν δεν ήταν η γιαγιά μου να το κάνει αυτό, είναι βέβαιο ότι δεν θα ζούσα!

Υπήρχε ο κίνδυνος, όταν γεννήθηκες, να μην επιζήσεις;

Όταν γεννήθηκα είχα περάσει και από βρογχοπνευμονία. Και σε συνδυασμό με τον ιό, με τον οποίο γεννήθηκα, με θεωρούσαν οι γιατροί «τελειωμένη υπόθεση», αλλά -με κάποιο μαγικό τρόπο, που η γιαγιά μου το απέδιδε σε θαύμα-, ξεπέρασα τον κίνδυνο. Οι γιατροί έλεγαν, στην αρχή, στη γιαγιά μου πως «ως τα τέσσερά του θα ζήσει», μετά έγινε «ως τα πέντε του», ύστερα «ως τα επτά του», αλλά στο μεταξύ η επιστήμη προχωρούσε και έκανε άλματα σε ό,τι αφορούσε στον HIV – έφτασα πια σήμερα να είμαι 32 ετών, να έχω κάνει τα παιδιά μου που είναι υγιέστατα, και ο ιός πλέον να είναι μη ανιχνεύσιμος στον οργανισμό μου, άρα μη μεταδοτικός.