Σπαρακτικά τα πρώτα λόγια την Αλεξίας Ποταμίτου μετά τον χαμό του γιου της: «Θα ζήσω Νικολή μου με σκοπό να βρω την λύση για την ασθένεια αυτή»

Η συγκινητική ανάρτηση της

Με σπαρακτικά λόγια μιλά για τον χαμό του γιου της, Νικόλα, η Αλεξία Ποταμίτου, μετά τον ανείπωτο πόνο που έζησε η ίδια και ο Δρ. Ανδρέας Αρτεμίου.

Ο μικρός γιος της γνωστής κλινικής Διαιτολόγου-Διατροφολόγου και του κτηνιάτρου, «έφυγε» από τη ζωή, μετά από μάχη που έδινε με ένα επιθετικό είδος καρκίνου (Ewing Sarcoma).

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτηση της:

«Όταν λείπει ένας ήχος, η αρμονία πάσχει…η δίκη μας οικογενειακή αρμονία πάσχει πια για παντα. Στάθηκα περήφανη διπλα σου γιε μου όσο εσυ με θράσος και γενναιότητα αντιστεκόσουν στο θηρίο. Μου δίδαξες τι θα πει ζω την κάθε στιγμή με όλο μου το είναι.

Μου θύμισες οτι πολεμούμε για οτι αγαπάμε και πως σχεδόν τα παντα ειναι εφικτά αν τα κοιτάξεις απο διαφορετική σκοπιά.

Τρία Χρονια και με λιγοστούς ανθρώπους στο πλάι μας έκανες τα αδύνατα δυνατά.

Ξυπνά Κύπρος, ξυπνάτε Κύπριοι γιατί τιμάτε λάθος επιστήμονες, σκύβετε το κεφαλι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε καίριες θέσεις οι οποίοι πασχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και χάνονται παιδιά… πίσω απο την δικαιολογία της επάρατης νόσου.

Το σας σκεφτόμαστε αγαπητοί μου φίλοι δεν ειναι αρκετό… η σκέψη θελει πράξη για να απόκτησει δυναμική

Αυτά να δημοσιεύσετε στις φυλλάδες του νησιού και όχι τον πονο της μάνας που έχασε το γιο της.

Ο Νικόλας ειναι πια ελεύθερος, και εγω του εχω δώσει υπόσχεση πως θα κάνω οτι μπορώ να μην υπάρξουν άλλοι Νικοληδες. Θα ζήσω Νικολή μου με σκοπό να βρω την λύση για την ασθένεια αυτή.

Δεν ειμαι θυμωμένη οπως πολλοί θα σπεύσετε να πείτε και θα μιλήσω ανοιχτά πολυ σύντομα. Εχω καθάρια σκέψη και έφτασε η ώρα να την μοιραστώ με όσους θέλουν να με ακούσουν. Για την αξιοπρέπεια του γιου μου και της οικογένειας μου, παντα με αγάπη.

Στο Μαιαμι υπάρχει ένας στρατός απο μανάδες που ρωτάνε κάθε μέρα εδώ και ενα χρόνο την ίδια ερώτηση, τι μπορούμε να κάνουμε για σας και όταν δεν πάρουν απάντηση κάνουν ετσι κι αλλιώς. Ευχαριστω σε όσους μας στάθηκαν οπως μπορούσαν.

Νικολή μου Σ’αγαπω και σε Ευχαριστω που ήρθες στη ζωή μου.»