Σπαράζει καρδιές η ανάρτηση του Χάρη Βορκά για τον ένα χρόνο που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του

«Μετρώντας τον χρόνο, μέχρι να ξανανταμώσουμε…»

Σε μια τρυφερή ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook προχώρησε ο αγαπημένος Κύπριος ηθοποιός, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του.

Ο λόγος για τον Χάρη Βορκά, ο οποίος θέλησε να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του, προχωρώντας σε μια συγκινητική ανάρτηση.

Χαρακτηριστικά έγραψε: «Εμείς και ο (ΕΝΑΣ) χρόνος…

Μπαμπά μου… 💔

Οι άνθρωποι αναπόδραστα ζουν και πορεύονται παρέα με τον χρόνο που περνά και φεύγει ασταμάτητα, αφήνοντας όλους πίσω του κάποια στιγμή … «Από τον χρόνο τον προδότη, ποτέ δεν γλύτωσε κανείς…!», που λέει κι ένα τραγούδι…

Και διαλέγουν να μετράνε το διάβα του πότε με το ρολόι, πότε με τις μέρες, πότε με τις εποχές, πότε με τα γεγονότα, πότε με τις αναμνήσεις… Εμείς, μάθαμε πια τον δικό μας τον χρόνο να τον μετράμε μοναχά με την απουσία σου… Σήμερα, αυτήν ακριβώς την στιγμή, κλείνει ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που αποφάσισες να φτερουγίσεις ψηλά φεύγοντας γι’ άλλους κόσμους και πέρασες στην αθανασία… Ο Θεός ξέρει πως έτρεξε για εμάς αυτός ο χρόνος… Ζόρικα ξημέρωναν οι μέρες και τα βράδια νυχτώναν άγρια, κυλούσαν αδυσώπητα οι βδομάδες και οι μήνες κι ήταν όλος αυτός ο καιρός φορτωμένος με καημό περίσσιο και στεναγμό αβάσταχτο…

Μάθαμε στον πόνο, μάθαμε στο δάκρυ, μάθαμε στην πίκρα… Μάθαμε στο πένθος… Δεν μάθαμε όμως να ζούμε χωρίς την φυσική παρουσία σου, έστω κι αν ξέρουμε καλά ΠΙΑ πως μείναμε ολομόναχοι, πως πρέπει ΠΙΑ να βαδίσουμε μόνοι μας, πως τίποτα δεν είναι ΠΙΑ το ίδιο… Αυτό δεν μαθαίνεται… Δεν ξέρω να υπάρχει κανένας στον κόσμο που να κατάφερε να το μάθει, όσο κι αν πάσχισε…

Η απώλεια, η οδύνη και το πένθος, είναι υπόθεση ολότελα προσωπική και ο καθένας ζει την σκληρή, ανελέητη πραγματικότητά του μόνος του και την κουμαντάρει με τον δικό του τρόπο… Δεν είναι μεγέθη που λογαριάζονται με το μέτρο ή το ζύγι, δεν είναι συγκρινόμενα και δεν διαβαθμίζονται… Όλοι όμως, γυρεύουμε να πιαστούμε από κάπου για λίγη παρηγοριά…

Δικιά μας παρηγοριά και βάλσαμο στην βαθειά πληγή μας, είναι που νιώθουμε με όλο το είναι μας, πως η ολόχρυση ψυχή σου στέκεται δίπλα μας ακοίμητος φρουρός, φύλακας άγγελος και μας προσέχει απ’ το κακό κι απ’ τ’ άδικο, που περισσεύουν στον κόσμο… Όσα δύσκολα μας έτυχαν από τότε που έφυγες (κι ήταν πολλά…), τα αντιμετωπίσαμε με το κουράγιο που μας έδινες εσύ από ψηλά, έχοντας αρματωσιά γερή τ’ άπειρα ακριβά που μας δίδαξες και πάνω και πέρα και πρώτ’ απ’ όλα, το τιμημένο όνομά σου…!

Κι έτσι θα συνεχίσουμε, υπόσχεση και χρέος μας, ποτισμένοι από το νάμα σου, σφίγγοντας τα δόντια και την γροθιά μας και προχωρώντας με το κεφάλι ψηλά όπως εσύ, που διέσχισες αγέρωχα την ζωή, με το βλέμμα μας ν’ ατενίζει το απέραντο γαλάζιο και το θείο φως, εκεί απ’ όπου μας κοιτάζεις γαλήνιος και μακάριος, μας χαμογελάς με την αστείρευτη καλοσύνη και την στοργή σου και μας δείχνεις τον δρόμο τον σωστό, όπως έκανες μιαν ολόκληρη ζωή… Μετρώντας τον χρόνο, μέχρι να ξανανταμώσουμε…».

Δες την ανάρτηση της: