«Δεν πίστευα στα μάτια μου… Έμεινα άλαλη»
Σε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook προχώρησε η Δανάη Χρήστου, όπου φανερά εκνευρισμένη, μίλησε για ένα παραμύθι που έδωσαν στην κόρη της στο σχολείο και αφορά τον κορωνοϊό.
Η ίδια έγραψε ένα μακροσκελές κείμενο, ενώ δημοσίευσε και φωτογραφίες από το παραμύθι, δείχνοντας μας την έντονη της δυσαρέσκεια.
Χαρακτηριστικά έγραψε: «Χθες δόθηκε δωρεάν στα σχολεία το "παραμύθι" του Τριβιζα όχι δεν θα μας μπείτε στη μύτη! Ενός Τριβιζα που σχεδόν έχουμε όλη την συλλογή του. Ένα παραμύθι που το υπουργείο έδωσε εντολή να δοθεί σε παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού. Η χαρά μου δεν άντεξε για πολύ! Έμεινα άλαλη
Αρχικά με την εικονογράφηση, οι ζωγραφιές είναι τρομοκρατικές και εφιαλτικές! Απεικονίζουν τον κοβιτ σαν ένα λυσσασμένο τέρας . Δεν πίστευα στα μάτια μου!
Σειρά έχει το περιεχόμενο. Η εισβολή εξωγήινων στην γη που θέλουν να σκοτώσουν τους ανθρώπους παραπέμπει άμεσα σε συνθήκη πολέμου και αυτό δεν μπορεί να αποτελεί παιδαγωγικό πρότυπο.
Τα παιδιά δεν είναι στρατιώτες , δεν μπορούν να ζουν μονίμως με τον τρόμο μη κολλήσουν, ούτε μπορούν συνεχώς να πολεμούν κάτι .
Και αφού παρουσιάζει τον ιός σαν λυσσασμένους εξωγήινους "που θα τους επιτεθούνε με μανία μέχρι να πάθουν όλοι πνευμονία με φαρμακερές καρφίτσες και φονικές βελόνες" τι γίνεται με τους ανθρώπους και τα παιδιά που έχουν κολλήσει; Θα δανειστούμε στοιχεία από ταινίες τρόπου όπου τα ζόμπι δαγκώνουν ανθρώπους και γίνονται και αυτά ζόμπι;;;
Το εν λόγο παραμύθι σου παρουσιάζει ως απόλυτα φυσιολογική την έκτακτη συνθήκη αποστασιοποίησης, λέει στα παιδιά πως αν βγουν έξω και παίξουν με φίλους τους, στους παιχνιδότοπους, στα λούνα παρκ, όπως κάναμε όλοι παιδιά θα έρθει ο κοβιτ και θα πάρει την αναπνοή τους. Προωθεί τον εγκλεισμό, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τον φόβο. Αποκαλεί ο ιός τα παιδιά ως "σκουπιδοπαιδα" " Ενοχοποιεί και στοχοποιει τα παιδιά που αγκαλιάζουν και φιλούν τους παππούδες και τις γιαγιαδες! Αν είναι ποτέ δυνατόν.
Πως μπορεί ένα μικρό παιδί να αντιληφθεί σύνθετες έννοιες όπως αρρώστια , ατομική ευθύνη, απώλεια, μέτρα, προφύλαξη, καραντινα;;;
Πως απηχει η δύσκολη συνθήκη της πανδημίας στην ψυχολογία των παιδιών;
Σε αυτό το παραμύθι ΔΕΝ είναι προτεραιότητα το παιδί, αλλά μέσα από κατευθυνόμενη γραφή έπρεπε να περαστούν συγκεκριμένα μηνύματα!
Σαν γονιός έδωσα αγώνα δύο χρόνια τώρα ώστε να κρατήσω το παιδί μου σε μια όσο μπορούσα φυσιολογική κατάσταση, συνυπολόγιζα την ψυχική υγεία μαζί με την σωματική κάτι που δεν έκανε ποτέ ούτε το υπουργείο ούτε τα κράτος. Αντιστάθηκα όσο μπορούσα για να διαφυλαξω την χαρά και την παιδικότητα μακριά από υστερίες! Όσο με άφησαν! Κράτησα την ψυχραιμία και τους φοβους μου ωστε να μη αποτρελλανω το παιδί μου. Δεν έχει κανένα δικαίωμα το υπουργείο παιδείας να εκμεταλλευεται την εξουσία και την υποχρεωτητα της εκπαίδευσης για να προωθει προπαγάνδα τρόμου, φρικης και να πλασάρει το εν λόγω παραμύθι και οχι μονο, σαν ενδεδειγμένο σχολικο εγχειριδιο! Τα παιδιά μας ΔΕΝ τους ανηκουν».
Δες την ανάρτηση της:
- Δανάη Χρίστου
- κόρη
