«Είμαι περήφανος για σένα μπαμπά!! Καμαρώνω!!! Γιατί διέσχισες την ζωή με τρόπο αξιοθαύμαστο, που λίγοι καταφέρνουν!»
Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του Κύπριου ηθοποιού Χάρη Βορκά, Κωνσταντίνος Βορκάς.
Ο ταλαντούχος Κύπριος ηθοποιός που ζει μόνιμα στην Αθήνα, έκανε γνωστά τα δυσάρεστα νέα, ενώ μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, μια ημέρα μετά την κηδεία, δημοσίευσε τον επικήδειο που εκφώνησε για τον πατέρα του.
Συγκεκριμένα έγραψε: «Μπαμπά, μου είπαν ότι πρέπει, τούτη την ώρα, την ώρα που φεύγεις και μαζευτήκαμε εδώ για να σε αποχαιρετίσουμε, να πω δυο λόγια σύντομα, λιτά και μεστά, καθώς απαιτεί η περίσταση, χωρίς λυρικές φιοριτούρες και συναισθηματικούς παροξυσμούς… Δυο λόγια;; Δυο λόγια για σένα;; Δυο λόγια για την ζωή σου, τα έργα και τις ημέρες σου;; Για το ποιος ΕΙΣΑΙ; Γιατί φυσικά θα εξακολουθήσω να χρησιμοποιώ ενεστώτα για σένα και ποτέ αόριστο… Εγώ να πω μονάχα δυο λόγια, που θα μπορούσα να μιλάω για σένα για όλη την ζωή μου;; Δυο λόγια θέλουν; Ωραία λοιπόν, με δυο λέξεις κι εγώ τους απευθύνομαι: Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!! Έχω για πατέρα, ό,τι καλύτερο!!! Κι αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς και τίποτα, αλλά όλοι όσοι αυτές τις μέρες μου μίλησαν προσωπικά, με πήραν τηλέφωνο και μου έγραψαν μηνύματα, επαναλάμβαναν με μια φωνή την ίδια επωδό: είχες για πατέρα ό,τι καλύτερο!!! Μα και πως να πουν κάτι διαφορετικό;;;
Υπάρχει άνθρωπος που να σε έχει γνωρίσει και να μπορεί να πει κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό; Όχι βέβαια!!! Γιατί σκόρπιζες απλόχερα μόνο το καλό, πάντα με ταπεινοφροσύνη, βαθύ αίσθημα δικαίου, παροιμιώδη εντιμότητα, απέραντη σεμνότητα, απαράμιλλο ήθος, ακεραιότητα χαρακτήρα, σκανδαλώδη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, εκπληκτική δύναμη συγχώρησης, σπανιότατο πλέον στις μέρες μας ανθρωπισμό… Πολλές φορές σε κατέκρινα γι’ αυτές σου τις αρετές, διαπιστώνοντας εκνευρισμένος ότι κάποιοι δεν τις εκτιμούσαν και δεν σου τις ανταπέδιδαν, ως όφειλαν… Τώρα όμως που φεύγοντας, παίρνεις μαζί σου το περίσσευμα ψυχής που μ’ εκτυφλωτικό φως σε διέκρινε μέσα στο γκρίζο πλήθος, στέκομαι απέναντί σου περήφανος και σ’ ευχαριστώ με όλη την δύναμη της ύπαρξής μου, γι’ αυτές τις χρυσές παρακαταθήκες που μου άφησες και σου υπόσχομαι ότι θα τις διαφυλάξω και θα τις πάω παρακάτω, γιατί μέσα από μένα, μέσα από εμάς, την μαμά και τον αδελφό μου, θα συνεχίσεις να υπάρχεις…
Είμαι περήφανος για σένα μπαμπά!! Καμαρώνω!!! Γιατί διέσχισες την ζωή με τρόπο αξιοθαύμαστο, που λίγοι καταφέρνουν! Γεννήθηκες εδώ στην Κάτω Πάφο σε οικογένεια φτωχή, ορφάνεψες από πατέρα πριν καν αρχίσεις να καταλαβαίνεις τον κόσμο κι αμέσως ρίχτηκες στην μάχη της ζωής γενναία κι έζησες γενναία, όπως γενναία πάλαιψες και με την αρρώστια, σαν ήρωας, μέχρι το τέλος… Μια ζωή λεβέντης, άρχοντας, κύριος με Κ κεφαλαίο, όπως ασταμάτητα λένε όλοι όσοι κατά καιρούς σε συναναστράφηκαν, από τον πιο σαλονάτο μέχρι τον πιο παρία!!! Φερόσουν σε όλους με τον ίδιο σωστό και καλό τρόπο… Ήσουν αυτό που λεν όλοι, ΣΠΑΘΙ!!! Μεγάλωσες με δυσκολίες και ταλαιπωρίες, αλλά δεν τα έβαλες ποτέ κάτω και πάντα με συμβούλευες να κάνω το ίδιο…
Σπούδασες στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών κι Εμπορικών Επιστημών στην Αθήνα, αποφασισμένος να προκόψεις στην ζωή… Και τα κατάφερες! Διέγραψες λαμπρή τραπεζική πορεία, πάντα πιστός στο καθήκον, υπερβαίνοντας πολλές φορές εαυτόν και αξιώθηκες δίκαια, να φτάσεις στην ανώτερη βαθμίδα της εργασιακής ιεραρχίας της πόλης, περιφερειακός διευθυντής. Όλος ο κόσμος είχε να λέει ότι άφησες εποχή ως τραπεζικός και όταν πήρες σύνταξη, ήταν κι ένα τέλος εποχής για την ίδια την τράπεζα… Ξέρω, δεν σου αρέσει που τα διαλαλώ αυτά, εσύ πάντα ήθελες σεμνότητα και χαμηλούς τόνους… Εγώ όμως δικαιούμαι να το κάνω, γιατί είναι η καθαρή αλήθεια και την γνωρίζω από πρώτο χέρι! Μια ζωή πρόσφερες! Πρόσφερες αφειδώς! Σε όλους! Για να συνεχίσω στον ίδιο τόνο και να πω τι πρότυπο οικογενειάρχη υπήρξες! Πρότυπο άριστου συζύγου και άριστου γονιού! Παντρεύτηκες την μαμά από έρωτα κι όλοι, μέχρι σήμερα, έχουν να λένε για το πόσο ταιριαστό και αγαπημένο ζευγάρι ήσασταν!
Γεννήσατε τον αδελφό μου τον Γιώργο κι εμένα και με αγάπη περισσή, μας μεγαλώσατε σαν πρίγκηπες χωρίς να μας λείψει τίποτα, μας αναστήσατε, μας χαρίσατε ανατροφή σπουδαία, μας μορφώσατε με το παραπάνω, μας μεταλαμπαδεύσατε όλες τις αρετές που είχατε φυλαγμένες στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής σας, μας προικίσατε με το παν! Γερή αρματωσιά για να ζήσουμε ασφαλείς στον άγριο τούτο κόσμο, σε τέτοιους καιρούς χαλεπούς… Εσύ προλάβαινες πάντα τις επιθυμίες μας, ικανοποιούσες και με το παραπάνω τα θέλω μας, αποδεχόσουν κάθε μας καπρίτσιο, δεν γόγγυσες ποτέ για όσες ταλαιπωρίες σωματικές και ψυχικές υφίστασο για εμάς, μας υπερπροστάτευες απ’ όλους τους κινδύνους, ήσουν ατσαλένια ασπίδα και κοντάρι μας, έσβηνες με το φως σου τα σκοτάδια των φόβων μας, γινόσουν θυσία… Και τώρα, πάλι θυσία γίνεσαι για εμάς, ξέρω εγώ τι λέω… Αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη ώρα. Τώρα θα προσευχηθούμε όλοι στον Θεό όπου πάντα πίστευες βαθειά και μας δίδαξες να κάνουμε το ίδιο, να σε υποδεχτεί δίπλα του μέσα στο φως κι εκεί να ζεις αιώνια γαληνεμένος και μακάριος… Σου αξίζει η βασιλεία των ουρανών και θα την έχεις, γιατί την δικαιούσαι! Εμείς ταπεινοί και μικροί, γονατίζουμε με δέος μπροστά σου τώρα που φεύγεις, για να υποκλιθούμε στο μεγαλείο σου που μας ξεπερνά, μας διαπερνά και μας έχει για πάντα σφραγίσει!
Καλό σου ταξίδι στο φως!».
- Χάρης Βορκάς
- πατέρας
