Σαν βόμβα έσκασε πριν από λίγες ώρες η αποκάλυψη Κύπριας παρουσιάστριας για σεξουαλική παρενόχληση που δέχθηκε από ισχυρό άνδρα των media του νησιού μας. Μέσα από το προσωπικό της blog κατέγραψε καρέ-καρέ όλα όσα σοκαριστικά συνέβηκαν.
Πρόκειται για τη δημοσιογράφο-παρουσιάστρια Μαρίνα Χατζηκώστα. Συγκεκριμένα έγραψε στο προσωπικό της blog goingmadpress:
"Δεκαετίες πριν. Χτυπάει το κινητό μου. Απαντώ.
- Χατζηκώστα να είσαι στο γραφείο μου αύριο στις εννέα.
Πήγα. Δεν ήμουν μόνη. Υπήρχαν μάρτυρες!
- Θα τα πάμε πολύ καλά εμείς. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη δουλειά σου. Έχεις φλόγα.
- Ευχαριστώ πολύ.
- Μπορώ να σου προσφέρω πολύ περισσότερα. Θέλεις να κάτσεις στο γραφείο μου; Να δεις από αυτή την πλευρά τον κόσμο;
- Όχι ευχαριστώ.
- Θα τα βρούμε εμείς. Είμαι σίγουρος. Είσαι πολύ έξυπνη.
Με τα πολλά με τα λίγα έφυγα και πήγα στο γραφείο μου αλαφιασμένη και πανικόβλητη. Μοιράστηκα το γεγονός με δύο συναδέλφους. Άντρες. Παλιές καραβάνες του χώρου που είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Το μεσημέρι είχαμε το πάρτι των Χριστουγέννων στον τηλεοπτικό σταθμό. Με πλησιάζει.
- Ξέρεις το τάδε βιβλίο;
- Όχι.
- Μου αρέσουν τα βιβλία που ταλαιπωρούν το μυαλό μου.
- Οι δύσκολες αναγνώσεις είναι για τα έξυπνα μυαλά!
- Όταν κάτι μου δυσκολεύει το μυαλό, μου προκαλεί το συναίσθημα του οργασμού. Εσύ για παράδειγμα, μου δυσκολεύεις το μυαλό.
- Μην συνεχίζετε.
- Θέλω να σου προκαλέσω οργασμό.
- Σταματήστε τώρα. Δεν ενδιαφέρομαι.
- Ας δοκιμάσουμε πλατωνικά. Είμαι σίγουρος ότι θα τα βρούμε.
Ήμουν μόλις 23 χρονών. Ήταν 65. Ισχυρός. Πανίσχυρος. Είχε την απόλυτη εξουσία στην κοινωνία, στην πολιτική, στη δικαιοσύνη και φυσικά στο αν θα έχω μισθό. Βέβαια είχε και το πάνω χέρι στο αν θα ξαναβρώ δουλειά, διότι βλέπεις το σύστημα ζέχνει ολόκληρο κι εγώ ήμουν στα πρώτα βήματα της καριέρας μου. Με είχαν πείσει ότι έπρεπε να φτύσω αίμα στη δημοσιογραφία. Είχα πολύ μικρό μυαλό, έλεγαν οι διευθυντές...οι οποίοι με συμβούλευσαν κομψά να μην προχωρήσω με καταγγελία και πως αν δεν ανταποκριθώ απλώς θα σταματήσει να ασχολείται. Όπως και έκανα. Αν μετάνιωσα; Ναι. Διότι σταμάτησε όταν βρήκε νέο παιχνίδι.
Από τότε και για τα επόμενα 10 χρόνια ως δημοσιογράφος έπρεπε να σταματάω τον κάθε ανώτερο συντάκτη, τον κάθε ισχυρό διευθυντή, τον κάθε πολιτικό που θεωρεί πως είναι ο ίδιος το σύστημα, όχι ότι οφείλει να το υπηρετεί, και κανείς δεν μπορεί να τον αγγίξει! Να τους σταματάω από προσβολές, από υποτίμηση, από άσχημη συμπεριφορά...από παρενοχλήσεις και απειλές. Βλέπεις οι δημοσιογράφοι με πάθος μπορούν να υπερασπιστούν την αλήθεια του καθενός, να ορθώσουν ανάστημα για κάθε θύμα, για κάθε πολίτη, για κάθε παιδί, για κάθε γυναίκα, για κάθε άντρα, για κάθε έναν που χρειάζεται μαζική στήριξη...εκτός...από τον εαυτό τους. Σε αυτά τα δέκα χρόνια όμως μεγάλωσα, δυνάμωσα, στάθηκα στα πόδια μου και κατάφερα να σταθώ δίπλα σε άλλα κορίτσια, φοβισμένα, σε απόγνωση.
Παραιτήσου λένε διάφοροι σε γενικές συζητήσεις.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα παραιτήσου στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μου έρχεται μια παλινδρόμηση... Κι αν παραιτηθώ με τι χρήματα θα φάω; Πώς θα ταΐσω και θα ντύσω το παιδί μου. Πώς θα πληρώσω το ενοίκιο, τους λογαριασμούς...
-Δεν μπορείς να αλλάξεις το σύστημα.
- Δεν θα ξέρω αν δεν προσπαθήσω. Στο κάτω κάτω εγώ δεν θέλω να είμαι μέρος ενός τέτοιου συστήματος.
Συζήτηση σε αίθουσα σύνταξης. Εγώ και ο παραγωγός. Οι δικές μας φωνές καλύπτονται από τις αγριοφωνάρες της διευθύντριας που για πολλοστή φορά μέσα στην ημέρα εξευτελίζει κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια του ανθρώπινου δυναμικού των ειδήσεων. Συνθήκες απάνθρωπες. Το μυαλό μου ταξιδεύει τότε που χτύπησα την πόρτα στο γραφείο ενός από τους διευθυντές.
