Σήμερα το Τμήμα Δασών θρηνεί. Για τις εκτάσεις βλάστησης και τα χωριά που ακόμα κινδυνεύουν δεν θα μιλήσω. Θέλω να γράψω όμως δυο λόγια για τον Άντρο και για το Μάριο. Δυο ανθρώπους χρυσάφι που γνώριζα προσωπικά. Δυο ανθρώπους που δούλευαν με ζήλο και με αφοσίωση για να δώσουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους. Δυο ανθρώπους που σκοτώθηκαν επειδή πήγαιναν να κάνουν το καθήκον τους, να σβήσουν τη φωτιά που κάποιοι ανεγκέφαλοι έβαλαν. Ο τρίτος από θαύμα τη γλίτωσε, ευτυχώς. Άντρο και Μάριε δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που έγινε. Ο πατέρας μου που σας λάτρευε, αλλά και όλη μου η οικογένεια δεν μπορούν να το πιστέψουν. Θα σας θυμάμαι πάντα με το χαμόγελο που είχατε κι οι δυο στα χείλη. Συλλυπητήρια και κουράγιο στις οικογένειές σας.
