Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιέυματα, γίνεται λόγος για επιστολές οι οποίες έχουν σταλεί από Παλαιστίνιους καλλιτέχνες προς όλους τους ταγουδοποιούς που θα λάβουν μέρος στην φετινή Eurovision στο Τελ Αβίβ, να αποσυρθούν.
Όπως υποστηρίζουν οι εν λόγω
καλλιτέχνες, το
κράτος του Ισραήλ προσπαθεί να
χρησιμοποιήσει τον μουσικό διαγωνισμό
σαν «πολιτικό όπλο», αφού μέχρι και οι εγκαταστάσεις στις οποίες θα διεξαχθεί ο διαγωνισμός,
βρίσκονται σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Ακολουθεί η σχετική επιστολή:
Εμείς, Παλαιστίνιοι τραγουδιστές, τραγουδοποιοί, χορευτές, μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες παροτρύνουμε όλους του συμμετέχοντες στη Eurovision 2019 να μην συμμετάσχουν στον φετινό διαγωνισμό. Να αποφύγουν να είναι συμμέτοχοι στην τακτική του Ισραήλ που χρησιμοποιεί καλλιτέχνες από όλον το κόσμο με σκοπό να ξεπλύνει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει.
Το συνεδριακό κέντρο του Τελ Αβίβ στο οποίο θα φιλοξενηθεί ο διαγωνισμός είναι χτισμένο πάνω από το παλαιστινιακό χωριό Al-Shaykh Muwannis στο οποίο είχαν γίνει εθνοτικές εκκαθαρίσεις. «Το χωριό της Eurovision», όπου οι φαν θα γιορτάσουν βρίσκεται σε ένα πάρκο που έχει χτιστεί πάνω από τη Manshiya, μία άλλη από τις πάνω από 500 κοινότητες Παλαιστινίων που καταστράφηκαν και εκκενώθηκαν από ώστε να δημιουργηθεί το καθεστώς απαρτχάιντ στο Ισραήλ.
Στην ίδια ακτογραμμή με το Τελ Αβίβ βρίσκεται η πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας όπου το Ισραήλ έχει εγκλωβίσει δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους. Οι περισσότεροι που βρίσκονται στη Γάζα είναι πρόσφυγες από προηγούμενες βιαιότητες του Ισραήλ και υπάρχουν επίσης πολλά παιδιά.
Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να εισέλθει ή να εξέλθει. Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές,τανκς και αεροσκάφη σκότωσαν εκεί πάνω από 200 Παλαιστίνιους τον περασμένο χρόνο, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και ακρωτηρίασαν άλλους.
Ως Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες- κακοποιημένοι, πολιορκημένοι, κατακτημένοι και εξορισμένοι -δεν μπορούμε να προσφέρουμε την λάμψη και το γκλάμουρ που ζητά η Eurovision. Μπορούμε όμως να προσφέρουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο: μια θέση στην Ιστορία.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την εργαζόμενη σε κατάστημα Μέρι Μάνινγκ και τους συναδέλφους της, που το 1984 αρνήθηκαν να πουλήσουν προϊόντα από το απαρχάϊντ της Νότιας Αφρικής. Οι ανιδιοτελείς τους πράξεις οδήγησαν την ιρλανδική κυβέρνηση στο να απαγορεύσει την εισαγωγή προϊόντων από τη Νότια Αφρική.
Λίγο μετά την απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα, αυτός συναντήθηκε με τους γενναίους υπαλλήλους λέγοντας τους πως η στάση τους ενέπνευσε τον δικό του αγώνα. Και όταν ο μαντέλα πέθανε ύστερα από μερικά χρόνια, αυτοί ήταν προσκεκλημένοι στη κηδεία του.
Η ιστορία των διαγωνιζόμενων δεν έχει γραφτεί ακόμα. Εμείς τους παρακινούμε να την γράψουν.
