Χριστιάνα Αριστοτέλους
¨Θυμάμαι με πάρα πολλή αγάπη που πηγαίναμε μαζί με τα αλλά τρία μου αδέλφια να κοιμηθούμε και περιμέναμε να ξυπνήσουμε το πρωί για να δούμε τα δώρα που θα μας αφήσει ο Άγιος Βασίλης. Εμείς του αφήναμε μπισκότα και γάλα από την νύχτα για να φάει και να ξεκουραστεί λίγο ο Άγιος. Θυμάμαι και νιώθω ακόμη όλη την αγάπη που μας έδιναν οι γονείς μου από τότε που ήμασταν μωρά και θα τους είμαι πάντοτε ευγνώμων, γιατί μας πρόσφεραν πολύ όμορφα παιδικά χρόνια, όχι με τα υλικά αγαθά αλλά με την αγάπη στο καθετί που ζούσαμε…
Έτσι και τις περιόδους των Χριστουγέννων. Δεν θυμάμαι ποτέ κάποιο ιδιαίτερο δώρο από τον Άγιο Βασίλη αλλά αυτό που έχει μείνει έντονα στην μνήμη μου είναι το πόσο πολύ φρόντιζαν οι γονείς μου για αυτά όλα, να μας μεταφέρουν το κλίμα των γιορτών. Θυμάμαι πάντα τους γονείς μου, αν και αυτά κανονικά δεν πρέπει να τα λέμε, αλλά είμαι ευγνώμων για τις εικόνες που μας χάρισαν. Πάντοτε νοιάζονταν και για τους συνανθρώπους μας και αυτό πιστεύω ότι είναι το πνεύμα όχι μόνον των γιορτών αλλά γενικά της ζωής.
Η αγάπη όχι μόνο για τους δικούς μας ανθρώπους άλλα η αγάπη γενικά προς τον άνθρωπο. Και κάτι αστείο που θυμάμαι είναι ότι ο μεγάλος μου αδελφός, ο Πόλυς, μας έλεγε κιόλας πως έβλεπε τους τάρανδους με τον Άγιο Βασίλη να πηγαίνουν πάνω στον ουρανό! ¨
